Mijn oog viel op dit boek, omdat het over eenvoudig leven gaat, een belangrijk motto van m’n bedrijf. Het Nieuwe Nietsdoen is een populair boek. De auteur, Gerhard Hormann, is een goede ambassadeur van een simpel leven en een mooi voorbeeld van iemand die in zijn leven steeds minder is gaan ‘doen’.
Ook is hij op de hoogte van wat er maatschappelijk leeft en is zijn betoog goed onderbouwd. Wellicht spreekt zijn luchtige toon ook veel mensen aan.
Hypotheek aflossen door zuinig te leven
Een van de onderwerpen die ter sprake komt is het aflossen van de hypotheek. Eerder heeft Hormann hier al een heel boek over geschreven, Hypotheekvrij!. Hij pleit voor het aflossen van de hypotheek door zeer zuinig te leven. Hierdoor kun je na een aantal jaren hypotheekvrij wonen. Zelf heb ik in mijn leven nooit een hypotheek gehad, dus ik ben niet zo bekend met deze thematiek.
Van weinig geld rondkomen doe ik echter al m’n hele leven. En, net als Hormann, weet ik dat je dan toch kunt doen wat je wilt doen. Of misschien wel juist daardoor. Wat mij nog steeds verbaast en met dankbaarheid vervult is dat ik, van 2006 tot 2009 een full-time drie jaar retraite heb kunnen volgen. In de jaren daarvoor had ik een minimum inkomen. Toch lukte het me om meer dan € 30.000 bij elkaar te sprokkelen. Deels door giften, maar ook door heel zuinig te leven en alle extra inkomsten gedurende een aantal jaren voor de retraite te reserveren.
Wat in het boek van Hormann niet zozeer ter sprake komt maar wat wel belangrijk is: als je een sterke aspiratie hebt om iets te doen, iets wat je echt waardevol vindt, is de kans groot dat je dit kunt realiseren. Dat is tenminste mijn ervaring. Door je te richten op wat je echt wilt, en daarvoor te gaan – focus! –, komen de middelen vaak ook wel.
Het stemt tot reflectie
Hoewel het boek voor mij niet zo vernieuwend of wereldschokkend is, staan er wel een aantal dingen in die me aan het denken zetten. Dit is trouwens een van Hormann’s beweegredenen: tot reflectie stemmen.
Hij beschrijft bijvoorbeeld hoe de spullen in zijn huis bijna allemaal oud zijn of gekregen: familiestukken of dingen die anderen niet meer nodig hebben.
Ik keek eens in m’n eigen woonkamer rond en ontdekte dat dat bij mij net zo is:
• een mooi, bijna nieuw kleed van iemand die ging verhuizen naar een kleinere woning
• gordijnen, een kleedje, kussens, een tafel, vaasjes en een plant van mijn moeder, die overleden is
• twee lage kastjes van de straat
• een lamp en Ikea-bankje van iemand die haar huis heeft opgezegd
• een printer in ruil voor vrijwilligerswerk
Grappig, om zo naar je inboedel te kijken.
Leven als een kluizenaar
Ook interessant is hoe Hormann aankijkt tegen het leven als een kluizenaar. Een kluizenaar leeft per definitie eenvoudig, maar wat is het doel ervan? Is het om je terug te trekken uit de welvaartsmaatschappij? Of is het om jezelf beter te leren kennen? Hormann vraagt zich af of er wat dit betreft een verschil is tussen mannen en vrouwen. Hij constateert dat ‘als een vrouw helemaal wordt teruggeworpen op zichzelf, het meestal geen vrije keuze is’. Ik weet niet of dat waar is, maar het is een boeiende observatie.
Zelf denk ik wel dat vrouwen meer gericht zijn op contact, maar vanuit een spiritueel perspectief is leren alleen zijn, ook al is het confronterend, heel belangrijk. Als je een periode alleen bent, kun je de draden die je verbinden met anderen en die je soms gevangen houden, loslaten. Als je dat niet doet, zijn er altijd lijntjes naar anderen, prettige en onprettige. Lijntjes van verwachtingen, teleurstellingen, genegenheid, liefde, zorg, en alle keuzes die hiermee gepaard gaan. Op zich is daar niets mis mee. Maar als je jezelf op een dieper niveau wilt leren kennen, voorbij het in-contact-zijn, is alleen zijn, bijvoorbeeld door meditatie en retraite, heel behulpzaam voor je spirituele ontwikkeling.
Het spirituele element
Eigenlijk mis ik het spirituele element in dit boek een beetje. Waarschijnlijk doet Hormann dat bewust, om voor een breder publiek toegankelijk te zijn. Midden in het boek refereert hij wel aan het boeddhisme en over het taoïsme zegt hij: ‘Het lijkt een hele kunst om een boek over nietsdoen te schrijven zonder op een gegeven moment uit te komen bij oude taoïstische Chinese wijsheden’.
In de praktijk
Wat in het boek ook niet zozeer naar voren komt, is hoe je dat dan voor elkaar krijgt: eenvoudig leven en ‘nietsdoen’ (wat overigens niet synoniem is voor niks doen). Het boek bespreekt wel de achtergrond, de argumenten die pleiten voor een eenvoudig leven, en de heersende vooroordelen, maar hoe je het daadwerkelijk aanpakt, blijft aan de lezer zelf.
Misschien moet ik, om dat hiaat te vullen, toch maar eens een boek schrijven over de methode die ik daarvoor ontwikkeld heb.
Een eenvoudige methode uiteraard…
Update 2019
Om het hiaat te vullen: samen met uitgeverij Trophonios geef ik de Eenvoudig Leven Agenda 2024 uit, met iedere maand een inspiratietekst, wekelijkse planning en reflectie. Hiermee kun je daadwerkelijk je leven vereenvoudigen.