Af en toe haal ik een oud schilderij van zolder om er opnieuw in te gaan werken. Meestal is dat een schilderij waar ik niet helemaal tevreden over was. Ik vind het fijn om al een uitgangspunt te hebben en het niet helemaal vanaf het begin te hoeven opbouwen.
De eerste versie van dit schilderij, met de titel Het leven zelf, is zeker 25 jaar oud. Ik vond het een beetje rommelig. Het had wel dynamiek, maar sinds de drie jaar retraite zoek ik – binnen de dynamiek – naar meer rust in mijn schilderijen.
Een paar jaar geleden heb ik het schilderij van zolder gehaald en ben er weer in gaan werken. Hier zie je een aantal stadia. Links is de eerste versie. Het is wat rommelig, maar er valt wel van alles te zien, het is verhalend. Rechts zit er veel meer rust in.
Uiteindelijk was ik best tevreden en heb ik het schilderij ook laten inlijsten en geëxposeerd, verleden jaar in de tbs-kliniek in Groningen. Hier zie je het schilderij op de expositie. Ik ben bezig om het spotje aan het plafond bij te draaien.
Toen het schilderij weer thuis kwam, vond ik het een beetje een sta-in-de-weg. Ik was er wel tevreden over, maar er ontbrak toch iets aan. Voor m’n gevoel zou ik dat er niet meer uit kunnen halen.
Sommige delen van het schilderij vond ik wel heel mooi. Daarom heb ik op een gegeven moment besloten het schilderij in stukken te snijden. Vrienden reageerden wat geschrokken en zeiden: “Zou je er niet nog een nachtje over slapen?” Dat had ik natuurlijk al gedaan.
Het schilderij in stukken snijden was leuk om te doen. Eerst de dure lijst slopen en vervolgens het mes erin.
In twee delen ben ik verder gaan schilderen, dat zijn nieuwe schilderijen geworden. Daar ben ik nu heel blij mee.
Schitterend verhaal en hele mooie, nieuwe en totaal andere schilderijen -terwijl ze toch uit dezelfde bron komen.
Chapeau!
Dank je wel!
Dit past wel helemaal in het concept van vereenvoudiging en focus, echt prachtig en heel inspirerend!
Dank!
Less is more!